Altijd feesten en naar de klote gaan was zwaar maar dit is echt bikkelen!

Nu ik de spirituele kant ben opgegaan betekend niet dat ik alles blindelings geloof en dat ik overal maar direct in meega. Er zijn heel veel dingen waar ik van overtuigd ben dat er krachten in zitten maar ik ben ook bij heel veel dingen nog heel sceptisch, ik denk dat dat ook heel belangrijk is. Ook in het spirituele zitten bepaalde lagen waar ik doorheen moet in te zien dat het ook heel anders kan, dat het geen waarde heeft of dat het niet mijn ding is. Dat ik hier in Brazilie op een hele spirituele plek ben is om de totaal andere kant van het leven te zien dan ik altijd zelf heb geleefd. De dingen waar ik me goed bij voel neem ik mee en de dingen waar ik me niet goed bij voel of me niet in kan vinden laat ik gewoon voor wat het is.

2 dagen geleden schreef ik een blog dat ik het meer wou gaan hebben over wat er bij me van binnen allemaal gebeurd en wat er allemaal in mijn kop om gaat. In deze blog vertel ik over hoe vervolgens de laatste 2 dagen zijn verlopen en probeer ik te beschrijven hoe zwaar en hoe heftig het af en toe is om mezelf te confronteren. Ten slotte is het niet alleen maar even een ander land, een andere taal of een andere cultuur waar ik mee te maken krijg. Ik heb mezelf al weken terug voorgenomen nergens meer over te oordelen voordat ik iets zelf heb ondervonden. Nou dat brengt heel wat leuke en fijne momenten maar ook zo veel ongemakkelijke en hilarische momenten.

Het is dus vrijdag en ik had mijn blog afgerond. De rest van de dag had ik weinig gedaan en ik besloot 's avonds even naar het dorp te gaan voor wat boodschappen. Ondertussen had ik contact met een meid die ik sinds 2 dagen had leren kennen. Nu kan ik niet ontkennen dat ik nooit op tinder heb gezeten en ook mijn intenties waren toen vooral gericht op 1 ding maar dat is hier wel veranderd. In een dorp waar ik nog steeds niet met heel veel mensen kan communiceren is het fijn en niet makkelijk mensen leer kennen is het fijn om toch in contact te komen met mensen. Een gesprek via google translate is niet te doen als je een beetje een zinvolle conversatie wilt hebben en dan is het ook fijn dat diegene enigzins spiritueel is en mij kan helpen op mijn pad. Die bleek ik nu dus te hebben gevonden. Na een dag leuk contact over de telefoon vertelde ze me 's avonds dat ze haar volle maan ritual ging doen. Vooroordelen zitten nog vol in mijn systeem maar nu heb ik de kracht om het om te zetten naar iets waar ik van kan leren. Zelfs als het mijn ding niet is. Dus na de eerste gedachte "wat is dat nou weer" wat ik toch heel geintresseerd om te vragen wat het in houd. Kort gezegd gaat het erom dat bij volle maand weer een nieuwe tijd begint en dat er een oude tijd word afgesloten. In het ritueel bedank je de goden Venus en Shiva voor alles wat hun geven. Het was vooral een vrouwen ding maar mannen konden er ook aan meedoen en ze nodigde me uit ook het ritueel te komen doen samen met haar.

Stoppen met rennen achter dingen aan en wachten op uitnodigingen. Dat is wat er door iedereen word gezegd en dat is ook wat ik mezelf heb voorlopig even te moeten blijven doen. Tijdens de uitnodiging moet ik in mijn onderbuik voelen of het goed of niet goed voelt. Dat onderbuik gevoel heb ik heel erg ontwikkeld en is heel sterk. Het is een gevoel van hooguit een paar seconden, een soort van vlinders, heel even maar, daarna komt de gedachten erbij kijken en dan gaat mijn onderbuik voelen wat mijn hoofd denkt. Dit gebeurd er dus op het moment dat ik word uitgenodigd.

Het klikte al leuk en we hadden een leuk gesprek, ik had al een paar keer de gedachte dat het leuk zou zijn als ze me uit zou nodigen maar omdat ik moet wachten om uitgenodigd te worden begon ik er niet over. Op het moment dat ze me uitnodigde kreeg ik dus 2 of 3 seconde dat gevoel van enthousiastme. Mijn lichaam gaf duidelijk aan dat het iets was waar ik op in moest gaan. Na die enkele seconde ging ik in mijn gedachte zitten en dacht "fuck, ik kan me nuchter nieteens meer herinneren dat ik met iemand heb afgesproken" of " WTF, liedjes zingen en de goden bedanken, wat moet ik daar nou weer mee" of "Ja lekker dan, kom ik daar lekker onhandig doen en terwijl ik totaal niet weet wat ik aan het doen ben". Kortom, alleen maar negatieve gedachtes waar ik in eerste instantie toch weer naar luister. Terwijl mijn lichaam aangaf dat ik erop in moest gaan luisterde ik naar mijn angsten en ik antwoordde dat ik net een restaurant binnen in was gestapt terwijl ik net mijn boodschappen had gedaan en een volledig vrije planning had.

Direct daarna besefte ik dat ik laf was door weer toe te geven aan mijn gedachte en besloot ook haar over mijn onzekerheid te vertellen en dat ik mezelf totaal opnieuw aan het ontdekken ben. Uiteindelijk heeft iedereen hier deze fase doorgemaakt en ook zij. Direct voelde ik me al slecht dat ik niet op de uitnodiging was ingegaan. Ik wou alsnog vragen of ik samen met haar het ritueel kon doen maar dan voelde het weer als ik alsnog mezelf uitnodigde dus ik besloot te wachten. Uiteindelijk nodigde ze me nog een keer uit en daar ging ik toen dus wel op in. Terwijl mijn gedachte nog steeds hetzelfde waren als ervoor en ik dus vooral aan de angsten dacht voelde ik dus maar 1 ding, ik was namelijk zo zenuwachtig als de pest. pff.

Een uur later stond ik dus bij haar binnen en we begonnen direct aan het ritueel. Dit is vooral hilarisch voor de mensen die me echt kennen want zie je het al voor je? Ik, die altijd alleen maar opzoek was naar gekkigheid om het leven enigzins zin te geven en die alleen maar naar de klote ging door zo veel mogelijk te feesten stond nu ineens op vrijdagavond thee en een fruitschaal te maken voor de goden Venus en Sheva. De thee moest worden bereid met kruiden waarvan in zelf moest aanvoelen welke goed voor mij waren. Vervolgens dronk ik hier dan van en de rest moest ik meenemen naar huis om daar later mezelf mee te healen onder de douch. Het is zo een klein ding, Gewoon een pan water en 10 zakjes met kruiden en ik moest zelf aanvoelen hoeveel of wat voor kruiden. Omdat Aline de kruidenthee al had gemaakt voordat ik er was kon ik dus ook niet afkijken en hulp kreeg ik niet aangezien ik zelf moest aanvoelen wat ik wel of niet moest gebruiken. Daar begon al het ongemakkelijke met de gedachte "wat ben ik allemaal aan het doen joh". Vervolgens moeten we een fruitschaal maken. Ze had gevraagd of ik wat fruit kon meenemen dus ik had druiven, kiwi's en sinaasappels meegenomen. Ik had ook geen voorbeeld van de fruitschaal die Aline had gemaakt dus ik kletter een paar stukken fruit op het bord, ze vraagt aan me of ik het zo goed vind en ik zeg een beetje vertwijfelend "uhmm, ja?!" Ze neemt het bord mee naar een soort van altaartje met een foto van de goden Venus en Sheva, kaarsen en ook haar bord met fruit. Alles lag netjes gepeld in een ringetje op elkaar alsof het bij een sterrenrestaurant was bereid. Mijn bord was een bord met 2 hele kiwi's die eigelijk niet zo best meer waren, 2 sinaasappels met schil en al en een zooitje druiven. Het contrast was vrij groot en uiteraard werd de gedachte "WTF ben ik allemaal aan het doen joh" steeds sterker. Ik was dus het fruit aan het bereiden wat tijdens het ritueel word gezegend. Dit stelde me gelijk overigens gerust dat mijn bord helemaal zo slecht nog niet was want we konden het tenslotte gewoon zelf pellen dus, was namelijk al bang dat de goden dat zelf moesten doen. Gelijk een slecht begin van een nieuwe start;)

Nu kwam het leukste moment van het ritueel. Liedjes zingen en instrumenten spelen in kleermakerszit voor het altaartje met fruit. Muziek maken en zingen word hier bij alles gedaan en natuurlijk al helemaal bij elk ritueel. Het gaat om het present zijn, het leven in het heden. Als je muziek maakt of aan het zingen ben dan ben je volledig in het heden en dan zit je dus niet in je koppie alleen maar te denken. Dat is ook een reden waarom ik een gitaar heb gekocht. Maar als deze jongen ineens voor het blok word gezet en een liedje moet gaan zingen of een instument moet gaan bespelen word ik onzeker, schiet ik in me schulp en voel ik me onwijs ongemakkelijk. Vooral omdat ik het niet kan maar nog meer omdat ik nog steeds volledig in mijn hoofd zit op zo een moment. Ja, dan sta ik toch voor lul. Dat kan ik toch niet. Pff, ik ga een beetje een liedje spelen, dat is toch dom. Tuurlijk zijn dat de eerste gedachte die er bij me naar boven komen en ook niet zomaar verdwenen zullen zijn. Ik begrijp het hele idee, ik heb mij meedere kampvuren de rustgevende energie gevoeld die het met zich mee brengt maar als ik dan zelf opeens ook mee moet gaan doen dat schiet ik direct in mijn hoofd en verstijf ik zo ongeveer. Toen ze me vroeg of ik een liedje wou zingen toen was het ook volmondig nee, Overigens voelde ik in mijn lichaam ook geen enthousiasme dus ik heb er ook niet aan gedacht om het wel te doen. Wat bij heel veel mensen het creatieve proces van zingen en muziek maken heeft versneld is Ayahuasqa. Ik hoop dat dit me hierin wel gaat helpen. Uiteindelijk heeft Aline dus ongeveer een uur gezongen en op de trommel gespeeld en ik heb er een uur volledig in mijn kop gezeten met de vraag "WTF, ben ik allemaal aan het doen joh"

Belangrijk hierin te begrijpen is dat het niet gaat om het maken van de thee, de fruitschaal of om het liedjes zingen. Het gaat er voor mij niet om of het een bepaalde werking heeft of dat het naar mijn gevoel helemaal niets doet. Het gaat om de situatie waarin ik mezelf deze avond heb geplaatst. Een avond vol ongemakkelijke, stuntelige momenten waarin ik me onwijs onzeker voelde omdat ik totaal niet wist wat ik aan het doen was maar ook met heel veel mooie momenten met een hele lieve meid die alle tijd nam me alles uit te leggen waar alles voor diende. Het was een avond vol momenten waar ik totaal onbekend mee was, een hele avond alleen maar nieuwe ervaringen en constant was ik mezelf aan het confronteren. Een avond vol zelfontwikkeling dus. Na het ritueel voelde ik wel een bepaalde rust en hebben we nog uren lang gepraat over Ogams.

Ogams is ook weer iets wat je via je naam, geboortetijd en plaats opzoekt en wat vervolgen jou als persoon zou beschrijven. Dus ze zoekt het op en vervolgens vertaald ze 6 pagina's waar ze letterlijk mijn persoon beschrijft. Waar ik van hou, waar ik energie uit haal, wat ik leuk vind om te doen, waar ik mijn rust uit haal, noem maar op. Vervolgens tekent ze een symbool op mijn hand wat er 3 dagen blijft zitten en ze vraagt me of ik de volgende dag wil vertellen of ik gedroomd heb of niet. Ik droom nooit, echt nooit. Ik rook nog steeds regelmatig een blowtje, mijn visie dat blowen goed voor je is en inzichten geeft is alleen maar sterker geworden, bovendien is het een natuurlijk product maar ik zou nog wel graag iets minder roken. Goed, ik drijf weer af. Ik droom dus nooit en opeens lig ik een hele nacht allemaal vage shit te dromen. Ik ben niet iemand die na 1 keer een droom gelijk van het hele ritueel overtuigd is of zeg dat ik van een symbool een droom krijg maar ik kan ook niet ontkennen dat het wel iets heeft.Al baseer ik dat het meeste omdat ik zo veel herkenning hoorde ik de tekst die ze voor me vertaald had. Ik blijf iemand die heel erg met zijn voeten op aarde blijft en tenslotte is dat iets wat toch meer echt voelt dat Just a dream, al blijft het speciaal.

De hele waardevolle avond waar ik de volgende dag nog steeds heel dankbaar voor was. Als je aan de andere kant van de wereld bent met weinig mensen om je heen dan besef je hoe fijn het is dat er iemand is die gewoon er voor je wilt zijn en waar je het gezellig mee kunt hebben. We besloten 's avonds te gaan uit eten. Een onwijs gezellige avond gehad, lekker gegeten, daarna nog even wat winkels af waardoor ik ook een andere Nederlander hier uit het dorp leer kennen, altijd goed. Vervolgens bij haar thuis nog heel gezellig gehad en opeens om een uur of 2 's nachts ga ik weer vol in mijn gedachte zitten. Ik hoef niet te vertellen dat het in Brazilie vrij basic is en dat er weinig te doen is. Daarom ben ik ten slotte hier. Dus als je samen bent met iemand ben je ook volledig van elkaar afhankelijk. De hele avond was het gezellig en op een gegeven moment raakte ik toch iets wat verveeld waardoor ik volledig omsloeg. Ik kan niet ontkennen dat vaak de eerste gedachte is dat het toch saai is zonder drugs of iets.

Natuurlijk wil ik nooit meer die kant op en ben ik bovenal trots wat ik tot nu toe heb bereikt maar het is niet raar dat de gedachte nog vers zijn en al snel boven komt drijven wanneer ik me even verveel. Dat verwacht ik ook niet maar de ommekeer die het gaf was wel enorm. Niet veel later ben ik weggegaan, ik was heel laag in mijn energie en was echt opeens ook doodmoe. Teruggekomen thuis klop ik even aan bij Lippy waar ik vervolgens 2 uur lang lig te gieren van het lachen en super hoog in mijn energie zit. Ik heb ik tijden niet zo hard gelachen als die 2 uur met hem en ik voelde me gigantisch opgewekt. Rond een uur of 3 naar bed gegaan en de volgende dag zou ik de natuur ingaan want het was er op zaterdag niet van gekomen.

Ik word wakker en wat was ik toch moe. Ik had helemaal nergens zin in, twijfelde aan alles wat ik aan het doen was hier, twijfelde aan het hele spirituele en twijfelde al helemaal of ik wel op de goede plek ben hier. Iedereen is zo veel meer spiritueel dan ik ben. ik ben gewoon nog veel nuchterder in dingen en twijfel of ik ooit wel zover als andere kan komen, of ik ooit wel iets kan channelen of uberhaupt een keer iets zien als ik mijn ogen dicht doe. Andere doen het zo makkelijk en ik heb gewoon nog zo veel weerstand. Het besef dat Aline en ik mijlen ver uit elkaar staan in het leven en de vraag of ik in dit leven wel iemand ga vinden want ik voel me er nog echt gigantisch buiten vallen hier en of ik ooit mezelf wel hierin dit hele spirituele zo kan vinden. Er zit nog zo veel weerstand in en ook hier is mijn kijk op de wereld totaal anders dan dat van andere. Ik dacht, onwetend dat ik was, dat iedereen die spiritueel was volledig bij de tijd was en wist wat er allemaal speelde maar hier is het nog erger dan het in Nederland al die tijd is geweest. Vrijwel de hele dag totaal geen energie en geen idee wat ik allemaal moest gaan doen en wat ik hier nog aan het zoeken was of wat ik de komende dagen moet gaan doen. De dingen waar ik me mee bezig houd vond ik opeens niet meer leuk en ik begon weer te denken dat mijn dingen wat ik deel niet interessant genoeg zijn. Iets wat ook regelmatig wel naar boven komt. Smiddags het Nederlands elftal gekeken wat niet best was maar waar ik hier al helemaal niet wakker lig maar nog steeds echt een kutdag.

Rond de avond word ik opeens gebeld. Sonny belde alweer, ik voelde me al schuldig omdat ik beloofd had terug te bellen maar zoals echte maten zijn heb ik er geen woord over gehoord. Hij was samen met Dax en Chris die ik alle 3 nog ken uit de tijd dat ik in Rotterdam op school zat. Ik had ze al een tijd niet gesproken en ook voor mijn toch wel vrij plotselinge vertrek niet meer gezien. Ach, wat hebben die gasten me een boost gegeven zeg! Het was gewoon even een kort facetime gesprek van een half uurtje maar o zo waardevol. Dat hun uitgerekend vanavond weer belde zie ik niet als toeval, ik had het namelijk echt nodig vandaag en hun steun en interesse deed me heel goed. Iedereen vind het weleens fijn om te horen dat er iemand trots op hem is en hun oprechte bewondering en interesse gaf nog maar eens aan dat ik ook niet in Nederland zomaar vergeten ben. Het blijft een lastige drempel om over het spirituele te praten met veel mensen maar hun aanmoediging juist door te gaan met spiritualiteit en juist meer daarin te ontdekken vond ik daarom heel speciaal.

Nadat we hadden opgehangen voelde ik weer zo veel energie door mijn lichaam heen stromen en wist ik weer dat ik op de goede weg was. De twijfel was volledig weg en de rust weer terug in mijn kop. Niet veel later ben ik aan deze blog begonnen. Hij is alweer veel te lang geworden maar ik vond het een mooi moment om eens te beschrijven hoe mijn gevoel hier in Brazilie werkt en dat het bij lange na niet gewoon een lange vakantie is hier. Want feesten en naar de klote gaan was zwaar maar dit is echt bikkelen.