Gewoon Gek of Denkend Buiten de Kaders?

2 september 2021 - Goiás, Brazilië

14 maanden naar Australie, werken voor een escortbureau, alles verkopen en verhuizen naar Zuid-Amerika "thinking outside the box" is me zo ongeveer op het lijf geschreven kun je wel zeggen.

Schijt hebben aan de mening van anderen, alleen doen wat ik zelf wil, alleen mijn eigen gevoel volgen, risico's nemen, op mijn bek gaan, opstaan en weer verder. Dat is mijn persoonlijke betekenis over buiten de kaders denken en reageren. Nu wel, tot voor kort dacht ik gewoon dat ik gekker dan de rest was. Hoewel ik daar nu om kan lachen heeft het me zeker een negatief zelfbeeld gegeven. Nu snap ik veel beter waarom ik in veel situatie's op bepaalde manieren heb gehandeld.

We leven allemaal in ons eigen box. Met voor iedereen hierin hun eigen normen en waarden, meningen en oordelen maar ook die van een ander. In diezelfde box kan een huis zitten, een baan, financiele zekerheid en met name veiligheid. Veiligheid om te hebben wat we al hebben opgebouwd maar ook de veiligheid om geaccepteerd te zijn door de omgeving die we hebben opgebouwd. Kortom, de box die we zelf hebben gebouwd geeft ons een redelijk comfortabel gevoel. De meeste van ons blijven het grootste van hun leven gedeelte veilig in deze box zitten. Wat echter niet beseft word in deze box is dat angst de grootste raadgever is. Angst om te verliezen wat we al hebben omgebouwd, angst om niet meer binnen de normen en waarden van de box te passen of angst voor wat er uberhaupt allemaal buiten deze box te vinden is. Misschien moet je daarom ook wel gewoon wat "gekker zijn dan de rest" om constant uit je eigen box te breken.

Als ik terug kijk naar mijn eigen leven dat zie ik mezelf rondlopen met een grote sloophamer om eens te kijken waar ik weer een plek zie om doorheen te breken. Het mooiste voorbeeld kan ik misschien geven aan de hand van de keuze die ik heb gemaakt alles te verkopen en naar Brazilie te gaan. Ik stel me een doos voor zoals ik eerder al vertelde. ik teken mijn huis er in, mijn vrienden, werk wat ik had, familie, financiele situatie, alles wat ik me kan bedenken uit mijn leven teken ik in die box.

Ik hou wel van slopen en die sloophamer die in constant bij me draag begint steeds meer te kriebelen, het word ten slotte een beetje saai in mijn leven dus 1 ding is zeker, ik ga iets slopen.

Simpelweg heb ik dus de keuze. Ga ik mijn eigen box slopen of sloop ik de muur naar buiten. Zoals iedereen wil ik niet mijn eigen box slopen dus ik begeef me naar de muur en geef een klap met de hamer. Nog voordat ik de tweede klap kan geven staat het vol met mensen die ook in mijn box leven. "Ben je niet goed bij je hoofd" vraagt de een "Wat moet je daar zoeken dan" vraagt de ander. Zonder er verder bij na te denken bied ik mijn excuus aan en trek weer terug mijn box in.

Er gaat een tijd voorbij en dan krijg ik toch weer de kolder in mijn kop, pak mijn sloophamer en storm om de muur af. Nog voordat de andere uit mijn box de hamer uit mijn handen hebben gegrepen heb ik al een gat in de muur kunnen slaan. Er ontstaat ruzie over waar ik wel niet mee bezig ben en er word aan me gevraagd of ik wel weet wat er daar aan de andere kant van de muur is. Hierdoor krijg ik opeens het besef dat ik dat inderdaad niet weet en nu is het niet de mening van de andere die me laat stoppen maar de angst om helemaal niet te weten waar ik terecht zou komen.

Ondertussen begin ik in mijn eigen box knettergek te worden. Ik heb het er prima naar mijn zin maar constant zitten wachten tot iemand wat over die muur heen gooit heeft ook geen zin want er komt zo weinig. Op een dag loop ik toch naar dat gat wat ik in die muur heb geslagen en wat zie ik? Ik zie dat de muren in die volgende box veel verder weg staan en dat er dus veel meer ruimte is.

Ik pak mijn sloophamer, loop op de muur af en ongeacht dat ik door iedereen geprobeerd word tegen te houden lukt het me om een gat te slaan, precies groot genoeg waar alleen ik doorheen pas. Een enkeling aan de andere kant roept nog dat ik terug moet komen maar ik ben al bezig te muur weer terug te plaatsen.

Uiteindelijk zit elke steen weer op zijn plaats, alleen het gat wat er eerder zat die zit er nog in. Zodat ik af en toe kan praten met de mensen die eens voorbij komen EN MET alle informatie die vanuit die box constant door het gat kan vloeien. Ik ben buiten mijn box, in het onbekende waar ik de weg niet weet en waar ik niemand ken maar met o zo veel ruimte en op te vullen. De angst heb ik van me af gezet en ik ben vooral benieuwd met wat er allemaal in deze box te vinden valt. Het duurt overigens niet lang voordat uit meerderen richtingen in de nieuwe box handen worden toegereikt om me meer dan zomaar even te helpen. Vanaf een praatje tot aan een slaapplek. Alles lag al klaar voordat ik de muur uberhaupt gesloopt had. Alleen wist ik het zelf nog niet

Ook als je buiten de kaders denkt, altijd kom je weer in een nieuwe box terecht met nieuwe verwachtingen, meningen, normen en waarden. Daarom moet je soms ook egoistisch zijn om buiten de kaders te denken. Door het gat pas alleen jij en als je geluk heb komt er misschien een keertje iemand met je mee maar je moet bereid zijn om heel veel dingen los te laten en achter te laten. Niet bang zijn dat er in de andere box niks te halen valt want dat is de angst die tegen ons praat. Als je constant met de sloophamer nieuwe gaten blijft slaan naar nieuwe ontdekkingen dat vind je uiteindelijk een doos die speciaal voor jou gemaakt is en groot genoeg is om alles in te stoppen wat je je kunt wensen. Onbekende situaties brengen de grootste ontwikkelingen en door plotseling door een muur te slaan en een totaal nieuwe box in te stappen gaat dit nog veel sneller.

Out of the box thinking is zelfontwikkeling.

Be Safe and Take Care,

RoysNewLife